نگرش مطبوعات تهران به نوسازی فرهنگی-اقتصادی حکومت پهلوی(1325-1304)

آگاهی از عقب ماندگی در زمینه های فنی و اجتماعی نسبت به غرب و احساس حقارت پدید آمده در دوره قاجار، منجر به بروز نوعی سرخوردگی اجتماعی و تلاش در تقلید از غرب برای خروج از عقب ماندگی شد که به دلیل ضعف بنیادین ساختار سیاسی صورت اجرایی به خود نگرفت. انقلاب مشروطه با هدف وارد کردن کشور به فرایند نوسازی قرین به توفیق نشد ومدرن سازی تا روی کارآمدن رضا پهلوی، شاه نوگرا، به تاخیر افتاد. رضاخان با بدست گیری قدرت اجرایی کشور از طریق کودتا به طور جدی توجه خود را به نوسازی معطوف کرد؛ او ظرف مدت 20سال کشوری مدرن برپایه دولت و ملتی واحد بوجود آورد که از گذشته سنتی خود متمایز بود از این حیث سیر تجدد و اقدامات نوگرایانه رضاشاه از منظر روزنامه های همان زمان به عنوان معاصران وقایع قابل ارزیابی است. سطح کیفی روزنامه های انتشار یافته در تهران در دوره رضاشاه نسبت به دوره ی ماقبل تغییر اساسی داشت. صفحات نشریات آن عهد به تمجید از رضاشاه، انواع آگهی ها، اخبار و گزارش های داخلی اختصاص می یافت. نسبت به اوضاع مملکت و مقامات بلند پایه نظام پهلوی انتقادی صورت نمی گرفت. عمر روزنامه ها کوتاه و فاقد مقالات اقتصادی و فرهنگی درباره بی سوادی، مالیات و حقوق مردم و...بود. اما روزنامه هایی که در طول سال های 1325-1320ش. منتشر می شد آزادانه به انتقاد از وضعیت نابه سامان ایران در دوره رضاشاه و فرزندش می پرداختند. افزایش کمی و کیفی و چاپ مطالب، در نشریات، نشانی از رهایی آنها از خفقان و جو پلیسی جامعه بود. مهم ترین دلیل وضعیت (1320-1304) قدرت مطلقه سیاسی، خفقان حاکم و عدم آزادی بیان بود. اما در دوره دوم (1325-1320) فضای باز سیاسی باعث تشدید فعالیت احزاب و نیروهای متمایل به شوروی شد و در نتیجه انتشار روزنامه های هم سو با آن جریانات را رقم زد.